Stal nierdzewna jest stalą odporną na korozję, ze względu na zależności pomiędzy składnikami użytymi do jej wytopu, a czynnikami środowiskowymi. Stal nierdzewna składa się z żelaza, manganu, krzemu, węgla oraz chromu. Chrom przyczynia się do tego, że stal w kontakcie z wodą lub wilgotnym powietrzem nie rdzewieje, tworząc bardzo cienka warstwę zabezpieczająca przed korozją. Wszystkie rodzaje stali nierdzewnej powinny zawierać minimum 10 procent chromu.

Stal nierdzewna dzieli się pod względem odporności na korozję na cztery podstawowe grupy:

• Stal martenzytyczna jest wytrzymała i posiada właściwości magnetyczne. Wykorzystywana najczęściej w przemyśle chemicznych oraz naftowym oraz w produkcji profesjonalnych noży.
• Stal ferrytyczna jest magnetyczna a także odporność na powstawanie pęknięć.
• Stal austenityczn jest wysoce odporna na korozję i ma dużą zdolność wydłużenia. Jest to stal niemagnetyczna.
• Stal austenityczno-ferrytyczna zwany stalą podwójną lub stalą nierdzewną typu duplex. Stosuje się ją najczęściej w branży chemicznej, związanej z ochroną środowiska oraz branżą morską. Jest bardzo odporna na erozję, zużycie ścierne i rozciąganie.

 Zalety:

• Wytrzymałość i trwałość materiału
• Nierdzewność i antykorozyjność
• Niska rozszerzalność termiczna
• Wysoka temperatura topnienia i odporność na wysokie temperatury
• Możliwość formowania i łączenia elementów

Stal nierdzewną w Polsce oznacza się według norm:

• Polska Norma PN
• Europejska Norma EN 10088
• Amerykańska Norma AISI
• Rosyjska Norma GOST
• Niemiecka Norma DIN.